عوامل موثر بر خطر‍‍پذیری در مقابل زلزله و کاهش آسیب پذیری فیزیکی با تاکید بر فرم بافت و الگوی شبکه معابردرمحدوده مرکزی منطقه 10 شهرداری مشهد

خطر پذیری وابسته به مولفه های آسیب پذیری ، مخاطرات طبیعی وعدم مواجه میباشد.. آسیب پذیری در چهار زمینه آسیبهای فیزیکی ، اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی میباشد . در این پژوهش فقط به آسیب پذیری فیزیکی پرداخته شده است .عوامل اصلی موثر بر آسیب پذیری کالبدی لرزه ایی بافت مرکزی شهرداری منطقه ده مشهد شامل:الگوی بافت و شبکه معابر - کیفیت ابنیه- کاربری و عملکرد-عوامل محیطی و طبیعی ، میباشند. عوامل موثرسطح بعدی که زیر مجموعه عوامل اصلی فوق میباشند ، شامل :ریزدانگی – تراکم ساختمانی – شبکه معابر ودسترسی – شاخص مسدود شدن معبر –نوع اسکلت ساختمان –عمر ساختمان- سازگاری کاربری ها در زلزله – گسلش – روانگرایی – نشست ناهمگون و زمین لغزه میباشند.. این تحقیق نشان میدهد رویکرد آیین نامه زلزله به بالا بردن کیفییت سازه ایی تک بنا محدود شده است وتاثیر عوامل شهرسازی که مسئول 75% آسیبهای فیزیکی ناشی از زلزله را بعهده دارند ،را در نظر نمیگیرد .